SOWA JARZĘBATA (Surnia ulula)
Northern hawk-owl
Sperbereule
Épervière boréale
Hökuggla
Ястребиная сова
Sovice krahujová
Krahul'a hôrna
Raiboji pelėda
Сова яструбина
Сава бярозаўка
CECHY ROZPOZNAWCZE
Sowa jarzębata z daleka przypomina krogulca - ma długą, lecz krępą sylwetkę, długi ogon i krótkie, wąskie skrzydła.
Nawet ubarwienie spodu ciała przywodzi na myśl tego drapieżnego ptaka: jest białawe z delikatnymi poziomymi prążkami.
Ciemnobrązowy wierzch ciała pokrywają liczne białe plamki, które układają się w nieregularne pasy.
Tym, co na pierwszy rzut oka odróżnia sowę od krogulca, są duża głowa i wyraźna szlara, która w pobliżu dzioba jest ciemnoszara, dalej biała, a po bokach głowy czarna lub ciemnobrązowa.
Oczy i dziób sowy są żółte, a nogi pokrytre piórami.
Sowy jarzębate latają dość szybko i zwinnie.
Bez trudu mogą manewrować między gałęziami drzew.
Długość ciała: 38-40 cm, rozpiętość skrzydeł: 78-80 cm, masa ciała: 280-370nbsp;g
SIEDLISKO I WYSTĘPOWANIE
Sowy jarzębate zasiedlają świetliste lasy iglaste, w których dominują świerki.
Gniazdują w pobliżu otwartych przestrzeni, (np. łąk, zrębów), gdzie można łatwo znaleźć czatownię.
Największą populację sów jarzębatych zanotowano na północy Rosji.
POKARM
W sezonie lęgowym sowy jarzębate najczęściej żywią się gryzoniami - lemingami i nornikami, zimą ich pokarmem stają się także ptaki.
Rzadko w ich jadłospisie pojawiają się płazy i gady.
Sowy wypatrują ofiary z zasiadki.
Koncentrując się na zlokalizowaniu potencjalnej zdobyczy, nerwowo kręcą ogonami.
LĘGI
Okres lęgowy rozpoczyna się w kwietniu.
Samica składa 3-13 jaj w odstępach jedno- lub dwudniowych.
Wysiadywanie rozpoczyna po złożeniu pierwszego jaja.
Inkubacja trwa 28-30 dni.
Młode, jeszcze nielotne, opuszczają gniazdo, gdy maja ok. 5 tygodni.
Do jesieni opiekują się nimi rodzice.
Gdy młode sowy opanują technikę latania i polowania, opuszczają terytorium rodziców.
CECHY ROZPOZNAWCZE
Sowa jarzębata z daleka przypomina krogulca - ma długą, lecz krępą sylwetkę, długi ogon i krótkie, wąskie skrzydła.
Nawet ubarwienie spodu ciała przywodzi na myśl tego drapieżnego ptaka: jest białawe z delikatnymi poziomymi prążkami.
Ciemnobrązowy wierzch ciała pokrywają liczne białe plamki, które układają się w nieregularne pasy.
Tym, co na pierwszy rzut oka odróżnia sowę od krogulca, są duża głowa i wyraźna szlara, która w pobliżu dzioba jest ciemnoszara, dalej biała, a po bokach głowy czarna lub ciemnobrązowa.
Oczy i dziób sowy są żółte, a nogi pokrytre piórami.
Sowy jarzębate latają dość szybko i zwinnie.
Bez trudu mogą manewrować między gałęziami drzew.
Długość ciała: 38-40 cm, rozpiętość skrzydeł: 78-80 cm, masa ciała: 280-370nbsp;g
SIEDLISKO I WYSTĘPOWANIE
Sowy jarzębate zasiedlają świetliste lasy iglaste, w których dominują świerki.
Gniazdują w pobliżu otwartych przestrzeni, (np. łąk, zrębów), gdzie można łatwo znaleźć czatownię.
Największą populację sów jarzębatych zanotowano na północy Rosji.
POKARM
W sezonie lęgowym sowy jarzębate najczęściej żywią się gryzoniami - lemingami i nornikami, zimą ich pokarmem stają się także ptaki.
Rzadko w ich jadłospisie pojawiają się płazy i gady.
Sowy wypatrują ofiary z zasiadki.
Koncentrując się na zlokalizowaniu potencjalnej zdobyczy, nerwowo kręcą ogonami.
Okres lęgowy rozpoczyna się w kwietniu. Samica składa 3-13 jaj w odstępach jedno- lub dwudniowych. Wysiadywanie rozpoczyna po złożeniu pierwszego jaja. Inkubacja trwa 28-30 dni. Młode, jeszcze nielotne, opuszczają gniazdo, gdy maja ok. 5 tygodni. Do jesieni opiekują się nimi rodzice. Gdy młode sowy opanują technikę latania i polowania, opuszczają terytorium rodziców.
