PUSZCZYK (Strix aluco)
Tawny owl
Waldkauz
Chouette hulotte
Kattuggla
Серая неясыть
Puštík obecný
Sova obyčajná
Naminė pelėda
Сова сіра
Шэрая кугакаўка
CECHY ROZPOZNAWCZE
Puszczyk rozmiarami przypomina wronę.
Ma masywną, krępą sylwetkę i sprawia wrażenie bardziej korpulentnego niż płomykówki i uszatki.
Na jego dużej, pozbawionej "uszu" głowie znajduje się wyraźna beżowobrązowa szlara.
U puszczyka występuje kilka odmian barwnych: od szarobrązowej po brązoworudą.
Wszystkie mają ciemne, podłużne paski i plamki znajdujące się zarówno na grzbiecie, jaki i spodzie ptaka.
Kolory oczu (czarne) i dzioba (pomarańczowożółty) również pomagają w ukryciu się wśród drzew.
Lot puszczyków jest prostolinijny i nezbyt szybki.
Równomierne, płytkie uderzenia skrzydeł są przerywane dłuższymi fazami lotu ślizgowego.
Zaokrąglone i dość krótkie skrzydła ułatwiają manewrowanie między gęstymi gałęziami drzew.
Długość ciała: 37-46 cm, rozpiętość skrzydeł: 85-104 cm, masa ciała: 350-650 g
SIEDLISKO I WYSTĘPOWANIE
Puszczyk preferuje lasy mieszane i liściaste ze starymi drzewami, na których może znaleźć dziuple. Gniazduje także w parkach.
Zdarza się, że zajmuje kominy lub strychy opuszczonych domów, stare stodoły, jeśli nie jest niepokojony przez ludzi.
Zwykle na jednym terytorium przebywa cały rok.
Puszczyki występują niemal w całej Europie (z wyjątkiem północnej części Skandynawii), w środkowej Azji i północnej Afryce.
To najliczniejszy gatunek sów w Polsce - można go spotkać w całym kraju.
POKARM
Puszczyki są generalistami pokarmowymi, zadowalają się pożywieniem, które jest dostępne w danej chwili.
Polują głównie na gryzonie: myszy i norniki, które mogą stanowić nawet 75% ich diety.
Rzadziej ich łupem padają ptaki: wróble, zięby, sójki, gołębie i sroki, a także płazy, dżdżownice i duże owady.
Polują w nocy, choć w okresie karmienia młodych również w dzień.
W lasach korzystają z czatowni, na terenach otwartych chwytają zdobycz w locie patrolowym.
LĘGI
Okres lęgowy puszczyków zaczyna się wczesną wiosną, a nawet pod koniec lutego i trwa do lipca.
Jaja najczęściej składają w dziupli.
W zależności od dostępności pożywienia ich liczba może się wahać od 1 do 6.
Samica znosi je w odstępach 2-3 dni, a wysiadywanie rozpoczyna po złożeniu drugiego lub trzeciego jaja.
Pisklęta przez pierwsze 9 dni mają zamknięte powieki.
Po miesiącu opuszczają dziuplę lęgową, nie potrafiąc jeszcze latać.
Nadal opiekują się nimi rodzice (mniej więcej przez 2 miesiące).
Dojrzałość płciową osiągają najpóźniej w wieku 2 lat.
CECHY ROZPOZNAWCZE
Puszczyk rozmiarami przypomina wronę.
Ma masywną, krępą sylwetkę i sprawia wrażenie bardziej korpulentnego niż płomykówki i uszatki.
Na jego dużej, pozbawionej "uszu" głowie znajduje się wyraźna beżowobrązowa szlara.
U puszczyka występuje kilka odmian barwnych: od szarobrązowej po brązoworudą.
Wszystkie mają ciemne, podłużne paski i plamki znajdujące się zarówno na grzbiecie, jaki i spodzie ptaka.
Kolory oczu (czarne) i dzioba (pomarańczowożółty) również pomagają w ukryciu się wśród drzew.
Lot puszczyków jest prostolinijny i nezbyt szybki.
Równomierne, płytkie uderzenia skrzydeł są przerywane dłuższymi fazami lotu ślizgowego.
Zaokrąglone i dość krótkie skrzydła ułatwiają manewrowanie między gęstymi gałęziami drzew.
Długość ciała: 37-46 cm, rozpiętość skrzydeł: 85-104 cm, masa ciała: 350-650 g
SIEDLISKO I WYSTĘPOWANIE
Puszczyk preferuje lasy mieszane i liściaste ze starymi drzewami, na których może znaleźć dziuple. Gniazduje także w parkach.
Zdarza się, że zajmuje kominy lub strychy opuszczonych domów, stare stodoły, jeśli nie jest niepokojony przez ludzi.
Zwykle na jednym terytorium przebywa cały rok.
Puszczyki występują niemal w całej Europie (z wyjątkiem północnej części Skandynawii), w środkowej Azji i północnej Afryce.
To najliczniejszy gatunek sów w Polsce - można go spotkać w całym kraju.
POKARM
Puszczyki są generalistami pokarmowymi, zadowalają się pożywieniem, które jest dostępne w danej chwili.
Polują głównie na gryzonie: myszy i norniki, które mogą stanowić nawet 75% ich diety.
Rzadziej ich łupem padają ptaki: wróble, zięby, sójki, gołębie i sroki, a także płazy, dżdżownice i duże owady.
Polują w nocy, choć w okresie karmienia młodych również w dzień.
W lasach korzystają z czatowni, na terenach otwartych chwytają zdobycz w locie patrolowym.
Okres lęgowy puszczyków zaczyna się wczesną wiosną, a nawet pod koniec lutego i trwa do lipca. Jaja najczęściej składają w dziupli. W zależności od dostępności pożywienia ich liczba może się wahać od 1 do 6. Samica znosi je w odstępach 2-3 dni, a wysiadywanie rozpoczyna po złożeniu drugiego lub trzeciego jaja. Pisklęta przez pierwsze 9 dni mają zamknięte powieki. Po miesiącu opuszczają dziuplę lęgową, nie potrafiąc jeszcze latać. Nadal opiekują się nimi rodzice (mniej więcej przez 2 miesiące). Dojrzałość płciową osiągają najpóźniej w wieku 2 lat.
