PUCHACZ ŚNIEŻNY (Bubo scandiacus)
Snowy owl
Schnee-Eule
Harfang des neiges
Fjälluggla
Белая сова
Sovice sněžní
Belaňa tundrová
Baltoji pelėda
Сова біла
Сава белая
CECHY ROZPOZNAWCZE
Puchacz śnieżny jet ptakiem wielkości puchacza Bubo bubo.
Ma małą głowę, krótki ogon i długie skrzydła.
Upierzenie zależy od płci sowy i jej wieku.
Samce są jednolicie białe, choć zdarza się, że mogą mieć niewielkie, okrągławe, żółte lub brązowe pojedyncze plamki.
Białe pióra samic są pokryte brunatnymi poziomymi pręgami.
Młode są bardziej brązowe.
Im starsza sowa, tym bardziej białe ma upierzenie.
Stanowi ono doskonały kamuflaż, dzięki któremu trudno ją wypatrzyć na śniegu.
W maskowaniu się pomagają także żółte oczy.
Czarny dziób jest ukryty w gęstych piórach, podobnie jak nogi.
Upierzenie nóg chroni przed zimnem i ułatwia poruszanie się po śniegu.
Szlara puchaczy śnieżnych jest słabo zaznaczona, a szczątkowych "uszu" prawie nie widać.
Puchacze śnieżne latają powoli, kilka metrów nad ziemią.
Długość ciała: 53-66 cm, rozpiętość skrzydeł: 142-166 cm, masa ciała: 1100-2700 g
SIEDLISKO I WYSTĘPOWANIE
Naturalnym środowiskiem puchaczy śnieżnych jest arktyczna tundra.
Ptaki te zamieszkują płaskie, otwarte tereny, pozbawione drzew i krzewów, z wyniesionymi punktami obserwacyjnymi, np. blokami skalnymi.
Mają siedliska w tundrze Europy, Azji i Ameryki Północnej.
W Polsce pojawiają się bardzo rzadko i tylko zimą.
Gniazda puchaczy śnieżnych znajdują się na otwartym wzniesionym terenie.
Są to płaskie niecki wyłożone mchami, porostami i kamykami.
POKARM
Podstawowym daniem puchacza śnieżnego są lemingi.
Gdy populacja tych gryzoni się zmniejsza, ich zdobyczą stają się ptaki.
Sowy łapią je w locie - odwracając się na plecy, chwytają ofiarę od dołu.
Jeśli gniazuje w pobliżu wód, żywi się również rybami.
W czasie dni polarnych jest aktywna zarówno w dzień, jak i w nocy.
Na łowy najczęściej wyrusza jednak między godz. 23.00 a 6.00, ponieważ o tej porze aktywne są gryzonie.
Poluje przede wszystkim z zasiadki.
LĘGI
Okres lęgowy jest dość krótki - przypada na maj i czerwiec.
Samica składa 5-14 jaj.
Rozpoczyna wysiadywanie po złożeniu pierwszego jaja.
Inkubacja trwa ok. 5 tygodni.
Młode opuszczają gniazdo po 9 tygodniach, ale nadal są pod opieką rodziców.
CECHY ROZPOZNAWCZE
Puchacz śnieżny jet ptakiem wielkości puchacza Bubo bubo.
Ma małą głowę, krótki ogon i długie skrzydła.
Upierzenie zależy od płci sowy i jej wieku.
Samce są jednolicie białe, choć zdarza się, że mogą mieć niewielkie, okrągławe, żółte lub brązowe pojedyncze plamki.
Białe pióra samic są pokryte brunatnymi poziomymi pręgami.
Młode są bardziej brązowe.
Im starsza sowa, tym bardziej białe ma upierzenie.
Stanowi ono doskonały kamuflaż, dzięki któremu trudno ją wypatrzyć na śniegu.
W maskowaniu się pomagają także żółte oczy.
Czarny dziób jest ukryty w gęstych piórach, podobnie jak nogi.
Upierzenie nóg chroni przed zimnem i ułatwia poruszanie się po śniegu.
Szlara puchaczy śnieżnych jest słabo zaznaczona, a szczątkowych "uszu" prawie nie widać.
Puchacze śnieżne latają powoli, kilka metrów nad ziemią.
Długość ciała: 53-66 cm, rozpiętość skrzydeł: 142-166 cm, masa ciała: 1100-2700 g
SIEDLISKO I WYSTĘPOWANIE
Naturalnym środowiskiem puchaczy śnieżnych jest arktyczna tundra.
Ptaki te zamieszkują płaskie, otwarte tereny, pozbawione drzew i krzewów, z wyniesionymi punktami obserwacyjnymi, np. blokami skalnymi.
Mają siedliska w tundrze Europy, Azji i Ameryki Północnej.
W Polsce pojawiają się bardzo rzadko i tylko zimą.
Gniazda puchaczy śnieżnych znajdują się na otwartym wzniesionym terenie.
Są to płaskie niecki wyłożone mchami, porostami i kamykami.
POKARM
Podstawowym daniem puchacza śnieżnego są lemingi.
Gdy populacja tych gryzoni się zmniejsza, ich zdobyczą stają się ptaki.
Sowy łapią je w locie - odwracając się na plecy, chwytają ofiarę od dołu.
Jeśli gniazuje w pobliżu wód, żywi się również rybami.
W czasie dni polarnych jest aktywna zarówno w dzień, jak i w nocy.
Na łowy najczęściej wyrusza jednak między godz. 23.00 a 6.00, ponieważ o tej porze aktywne są gryzonie.
Poluje przede wszystkim z zasiadki.
Okres lęgowy jest dość krótki - przypada na maj i czerwiec. Samica składa 5-14 jaj. Rozpoczyna wysiadywanie po złożeniu pierwszego jaja. Inkubacja trwa ok. 5 tygodni. Młode opuszczają gniazdo po 9 tygodniach, ale nadal są pod opieką rodziców.
