CECHY ROZPOZNAWCZE
Uszatka to średniej wielkości sowa, mniejsza i smuklejsza od puszczyka.
Sylwetką przypomina puchacza, ale nie dorównuje mu rozmiarami.
Gdy uszatka jest zaniepokojona, jej sylwetka staje się jeszcze bardziej szczupła i wydłużona.
U siedzącego ptaka długie skrzydła wystają poza ogon.
W tej pozycji wyraźnie widać stojące "uszy" - w locie i gdy sowa jest bardzo spokojna, są one niewidoczne.
Szlara jest dobrze zaznaczona, rdzawożółtawa z wyraźnym białym i czarnym obramowaniem.
Między jaskrawopomarańczowymi oczami uszatki znajdują się dwie proste szarawe brwi, które nadają jej poważny wygląd skupionego ptaka.
Wierzch ciała ma marmurkowy, doskonale maskujący deseń w kolorach bieli, szarości, brązu i żółci.
Pierś i brzuch są ciemnobeżowe z podłużnymi ciemnobrązowymi kreskami.
Samce są nieco jaśniej ubarwione niż samice.
W locie trudno odróżnić uszatkę od uszatki błotnej.
Skrzydła uszatki błotnej mają białe tylne krawędzie i czarne końce.
Długość ciała: 31-37 cm, rozpiętość skrzydeł: 86-100 cm, masa ciała: 190-390 g
SIEDLISKO I WYSTĘPOWANIE
Sowy te zamieszkują tereny rolnicze: pola, łąki, zadrzewienia wśród pól.
Czasami można je spotkać na cmentarzach.
Uszatki występują prawie w całej Europie (z wyjątkiem północnej Skandynawii), umiarkowanych strefach klimatycznych Azji i Ameryki Północnej.
W Polsce są dość liczne.
POKARM
Uszatki poszukują pokarmu na terenach otwartych, gdzie jest pod dostatkiem gryzoni, głównie norników i myszy polnych, które stanowią ok. 90% pożywienia tych ptaków.
Polują, stosując niski lot patrolowy.
Jeśli pogoda nie dopisuje, korzystają z czatowni.